कर्णालीको बाटो, कर्णालीकै पीडा
कालिकोट । कालीकोटको शुभकालीका–१ मा गगने खोलाले उफ्रँदै ल्याएको लेदो र ठूला ढुंगाले कर्णाली राजमार्ग थुनिएको छ।
राजमार्ग थुनिएको चौधौँ घण्टासम्म पनि बाटो खुल्न सकेको छैन।
सडक विभाग, स्थानीय प्रशासन, प्रहरी र जनताले खप्पड ठोक्दै सडक खोल्ने प्रयास गरिरहेछन्, तर भारी वर्षा र खोलाको प्रकोपले सडकलाई लौरो ठाडो बनाइदिएको छ। सामान्य पहिरो जस्तो होइन यो—माटो मात्र होइन, ठूला ढुंगासमेत बाटोभरि थिचिएर बसेका छन्। मेसिन र प्राविधिक स्रोतसामग्री अभावमा काम अझै ढिलो भइरहेको छ।
यस बाटो अवरुद्ध हुँदा कालीकोट मात्र होइन, जुम्ला, मुगु, डोल्पा जस्ता हिमाली जिल्लाका जनजीवन नै थामिन पुगेको छ। अस्पताल पुग्नुपर्ने बिरामी, राजधानी जानुपर्ने विद्यार्थी, पसल भर्ने व्यापारी—सबैको बाटो यही राजमार्गमा अड्किएको छ। यात्रुहरू बीचमै अलपत्र छन्। न अघाडि बढ्न सक्ने, न पछाडि फर्कन सक्ने।
प्रशासनले अत्यावश्यकबाहेकको यात्रा नगर्न आग्रह गरेको छ। जरुरी परेको खण्डमा मौसम र बाटोको पूर्ण जानकारी लिएर मात्रै यात्रा गर्न चेतावनी दिएको छ। वैकल्पिक बाटो खोज्ने प्रयास भइरहेको भनिए पनि तत्काल सहज विकल्प देखिँदैन।
तर कर्णालीका जनताले हारेका छैनन्। स्थानीयवासी, सुरक्षाकर्मी र सडककर्मी सबै मिलेर बाटो खोल्ने प्रयासमा जुटेका छन्। उनीहरूका आँखामा छिट्टै बाटो खुल्ने आशा छ, तर ओठमा दुःखको पीडा पनि छ।
कर्णालीका जनताको भाव
“हामीलाई बाटो चाहियो, बाटोसँगै बाँच्ने अधिकार चाहियो।”
यो केवल सडक थुनिएको कुरा होइन, यो कर्णालीको दशकौँदेखिको पीडा र प्रतीक्षा हो।
